Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ κουρασμένη, γενικώς.
Κανονικά έπρεπε να κοιμάμαι, αλλά περίμενα να 'ξεπροβοδίσω τον άντρα μου που πάει για δουλειά και να τον φορτώσω με κάτι σακκούλες με πράγματα... που για μας ναι, είναι άχρηστα, για κάποιους άλλους όμως, ίσως είναι απαραίτητα.
Δεν είναι θέμα Χριστουγέννων, ούτε καλών πράξεων. Ανήκει σε άλλη κατηγορία... κι αν πιάνει και τις γιορτές, "ήταν τυχαίο", όχι όμως σαν της Βουγιουκλάκης.
Πάμε παρακάτω τώρα.
Εκείνο που μ' ενοχλεί πολύ στα μπλογκς είναι τα σχόλια. Μ' αρέσουν μεν, αλλά έχουν δει τόσα ψεύτικα τα ματάκια μου... που έχω αγανακτήσει!
Κάποιοι κάθονται και τα μετράνε, κάποιοι καμαρώνουν γι' αυτά, κάποιοι προσποιούνται σ' αυτά. Κάποιοι άλλοι τα γράφουν οι ίδιοι στον εαυτό τους... με άλλα όνόματα.
Γι' αυτό εγώ δεν τα μπορώ και ειδικά σκόρπια στις αναρτήσεις. Εγώ κάνω πολλές αναρτήσεις μαζεμένες και χάνονται. Νιώθω ότι αδικούνται τα λόγια κάποιων που γράφουν με την ψυχή τους! Στους καλύτερους φίλους μου λέω: "Μη μου γράφετε! Κρίμα, πάνε χαμένα!" Γι' αυτό θα κάνω μια ειδική γωνιά με τα σχόλια. Θα είναι κάτι σαν στέκι, κι όποιος θέλει, ας σχολιάσει την όποια ανάρτηση.
Στο Φεισμπουκ έχει ένα ωραίο κουμπάκι που λέει: "Μ' αρέσει" ή "Δεν μ' αρέσει". Θα μ' άρεσε πολύ αν είχαν και τα μπλογκς κάτι παρόμοιο.
Ένα άλλο που δεν μ' αρέσει είναι οι μετρητές. Εκεί κι αν υπάρχει ψέμα! Πειραγμένοι σαν τα κοντέρ που γράφουν τις ταχύτητες που τρέχουν τ' αυτοκίνητα. Τα φορτηγά, ντε! Ως κι ο Ευαγγελάτος τα έδειχνε! Κάποτε τους χάζευα κι εγώ και έτυχε μέρα να μπουν 1500 άτομα απ' όλο τον κόσμο και χάζευαν τις φωτογραφίες του Πηλίου! Ναι, όμως δούλεψα πολύ εκείνη τη μέρα! Μη με δουλεύουν λοιπόν, πως δεν έχει τι να κάνει ο κόσμος και μπαινοβγαίνει στο Τάδε μπλογκ, ενώ δεν έχει και τίποτα σημαντικό, απλά είναι εκεί κρεμασμένη μια ανάρτηση για μέρες ή και βδομάδες! Έλεος! Όσο κόσμο και να ενδιαφέρεις ώς άνθρωπος, ή ως θέματα, όση κλίκα και να έχεις... οι μετρητές δεν τρέχουν έτσι γρήγορα. Γι' αυτό κι απ' τα τελευταία μου μπλογκς τους μετρητές τους έχω για να τους βλέπω μόνο εγώ, έτσι από περιέργεια κι αυτό το έκανα στην αρχή. Τώρα, ξέρω. Ξέρω ποιοι θα με βρουν τυχαία, ξέρω ποιοι θα με βρουν κι εδώ, είτε γιατί με πάνε, είτε γιατί όχι.
Αυτά για αρχή. Πάω για ύπνο και τα ξαναλέμε. Χαίρομαι που σήμερα έστησα το νέο μου τσαντήρι, γιατί όντως είμαι άνθρωπος που "μιλάω" πολύ.
